Żylaki na nogach to nie tylko problem kosmetyczny, są one wynikiem poważnych chorób żył, a z czasem mogą także prowadzić do jeszcze bardziej zaawansowanych problemów, takich między innymi jak owrzodzenia podudzia. Co to za schorzenie i jak się je leczy?
Owrzodzenie podudzia jako objaw przewlekłej choroby naczyń żylnych
Owrzodzenie podudzia nie istnieje jako osobna jednostka chorobowa, a jest objawem i schorzeniem towarzyszącym chorobom żył, w tym przede wszystkim zaawansowanej niewydolności żylnej, ale może mieć również podłoże tętnicze, np. jako objaw przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych.
Choroby żył to jedne z najczęstszych dolegliwości, jakie mogą nam zagrażać. Ich przyczyny mogą być bardzo różne, ale nie bez znaczenie jest także styl życia, jaki prowadzimy, w tym także dieta. Wysoki poziom cholesterolu czy cukrzyca, a także siedzący i stojący tryb życia to czynniki, które mogą wpływać na powstanie zakrzepicy i innych chorób naczyń żylnych.
Jak objawy daje owrzodzenie podudzi?
Owrzodzenia podudzi zaznaczają się pojawieniem wykwitu skórnego, czyli wrzodu, najczęściej na kończynach dolnych w okolicach kostek. W pierwszej kolejności dochodzi do uszkodzenia skóry, w tym nawet jej głębszej warstwy, co jest przyczyną powstania głębokiej rany. Niestety specyfika tego wrzodu sprawia, że goi się on bardzo trudno, powoduje duży ból i dyskomfort, a także chory musi się zmierzyć z nieustającym wysiękiem o nieprzyjemnym zapachu.
Zaawansowane stadium to rozległa rana, która może obejmować nawet całą goleń. Jej wyleczenie praktycznie zawsze jest przyczyną powstania blizn. Dla chorego jest to objaw, który wiąże się zarówno z bólem, jak i dyskomfortem wywołanym wysiękiem, co także może prowadzić do jeszcze poważniejszych problemów. Takie otwarte rany na nogach leczenie jest długie i kosztowne.
Otwarte rany na nogach leczenie
Owrzodzenie podudzia wymaga konsultacji nawet z kilkoma specjalistami, np. chirurgiem naczyniowym i dermatologiem. Otwarte rany na nogach leczenie może obejmować zarówno interwencję chirurgiczną, jak i zastosowanie środków farmakologicznych ogólnych i miejscowych. Zdarza się, że stosuje się także kompresjoterapię, a w fazie wysiękowej różnego rodzaju środki antyseptyczne.